Chełmiec

WEJŚCIE NA CHEŁMIEC (851 m n.p.m. Masyw Chełmca, Góry Wałbrzyskie) – 12 października 2014

Podejście na Chełmiec zaczęliśmy w Wałbrzychu, na końcu ulicy Piasta. Warto zatrzymać się po lewej stronie, gdyż pani z parteru w niskim bloku za darmo popilnuje auto. No chyba, że ciągłe gapienie się z okna, to była tylko zwykła ciekawość z jej strony.

Jest 15.40 gdy razdwa ruszamy na Chełmiec.

Sześć minut później rozstajemy się z drogą utworzoną z resztek asfaltu i wstępujemy na żółty szlak.

Kolejne minuty mijają na bardzo lajtowym podchodzeniu. Droga wiedzie przez liściasty, w większości bukowy las.

Nasz żółty szlak kilka razy przecina się z dłuższym, bo łagodniejszym niebieskim szlakiem rowerowym.

Jest sucho, pod murowanym mostem sączy się strumyk ledwo widoczny w masie opadłych liści.

Pierwszy jakiś ciekawszy widok okazuje się jednocześnie ostatnim, o czym naonczas jeszcze nie wiedzieliśmy. Myślimy sobie, że skoro na Chełmcu jest wieża widokowa, to zapewne z góry popatrzymy na Wałbrzych, a nawet kilkadziesiąt kilometrów dalej. Pięknie temu sprzyja słoneczna pogoda.

Po skałkach i 2 sztucznych stawkach (to ten ciekawszy widok),

zaczyna się pierwsze ostre i długie podejście, które prowadzi do przełęczy Rosochatka (710 m n.p.m.).

Jest tu szerokie rozwidlenie szlaków, gdzie można wziąć z nas przykład, czyli odpocząć.

Po odsapnięciu czeka nas kolejny dość stromy, lecz krótki odcinek i ukazuje się wreszcie coś innego niż las – w dole widzimy zapewne Szczawno Zdrój, a na horyzoncie majaczą jakieś wzniesienia.

Teraz podejście „normalnieje”, aż do ostatniego przed szczytem bardzo stromego odcinka. Wystarczy jednak max dwa razy przystanąć, tak dla świętego spokoju, i ukazuje się wysoki na zaledwie 45 metrów krzyż milenijny z 2000 roku.

Kilkadziesiąt metrów dalej – TADAM!!!

Dokładnie 70 minut wchodziliśmy na Chełmiec, drugi pod względem wysokości szczyt Gór Wałbrzyskich, omyłkowo onegdaj ustanowiony liderem tego masywu.

Z Chełmca rozciąga się przepiękna panorama na Sudety Środkowe, ale jest pewien warunek. Najpierw należy przeskoczyć ogrodzenie z siatki. Przyniesioną ze sobą rozkładaną drabinę aluminiową trzeba podstawić pod przypominającą kamienne ruiny starą wieżę, wdrapać się na dach i już! Wszystko widać jak na dłoni. Kto tego nie zrobi, ten może – tak jak my – popatrzeć na zamknięte dla turystów wszystko, co można tam zamknąć. No, ławki przy okręgu na ognisko były udostępnione.

Wrażenie estetyczne na szczycie tej góry podobne jest do atmosfery z filmów z cyklu „Piła”, stąd dość krótko trwało nasze delektowanie się urokami Chełmca.